Majstro – Nijmegen

Majstro dolblij met eigen plek in woon-zorgcomplex Aaron

De Waalsprong biedt als stadsdeel met mogelijkheden ook graag ruimte aan particuliere woonwensen. Zo vond Stichting Majstro na jarenlang zoeken in woon-zorgcomplex Aaron de ideale plek voor ‘haar’ tien jongeren met een beperking. Majstro-voorzitter Wim Dokter, tevens ouder van één van de toekomstige bewoners, moest ‘even wennen’ aan het idee, maar ziet nu vooral de voordelen van het wonen in Nijmegen-Noord.

Meervoudig beperkte kinderen hebben met elkaar gemeen dat ze hun hele leven lang afhankelijk blijven van anderen. Wat velen van hen óók bindt, is dat ze zijn gebaat bij het wonen in een kleinschalige setting, een plaats waar 24-uurszorg is geregeld en rust, ruimte én reuring het dagelijkse ritme bepalen. Alleen: hoe en waar regel je zo’n plek? ‘Die vraag stelden mijn vrouw en ik ons een aantal jaar geleden ook’, vertelt Wim Dokter. ‘Onze zoon is 100% afhankelijk van anderen, tot nu vooral van ons en mensen die wij thuis inhuren. Tot in lengte der jaren voor hem zorgen, kan niet. En ook hij wordt ouder, dus zijn we gaan nadenken over een lange-termijnoplossing. Samen met twee andere ouderparen hebben we Stichting Majstro opgezet, de figuurlijke eerste steen om een woonhuis te realiseren voor onze gehandicapte kinderen in of in omgeving Nijmegen. We wisten dat het een project van de lange adem zou worden, maar iedereen was zo enthousiast dat we vol met elkaar het avontuur zijn aangegaan.’

Samen oud worden

In hun zoektocht naar een passende woonvorm deed ‘Majstro’ eerst ideeën op bij andere ouderinitiatieven. Wim: ‘Wat we hieruit bijvoorbeeld hebben meegenomen is dat het moet klikken tussen bewoners én tussen hun ouders. Dat je moet uitgaan van de gedachte om als een nieuwe familie samen oud te worden. En dat je in alles solidair met elkaar moet zijn, ook op financieel gebied. Zo sprak het idee om de Wlz-budgetten van alle individuele bewoners in te zetten voor de gezamenlijke zorginkoop voor iedereen, ons meteen aan. Bij één wooninitiatief kookten ouders in de weekenden om de beurt voor de hele groep om vervolgens samen te eten. Die structurele betrokkenheid is geen must, maar liet ons wel ervaren dat een woongroep meer is dan een veilig thuis voor je kind waar je af en toe even naartoe belt om te vragen of alles nog goed gaat.’

Contact met Talis

Geïnspireerd door wat de Majstro-ouders hadden gezien en gehoord, nam het project stapsgewijs concrete vormen aan. Wim: ‘We spraken potentiële investeerders, zochten contact met corporaties. Op een gegeven moment werden we geïntroduceerd bij Michel Pott, projectmanager bij Talis. We vertelden hem over onze plannen, lieten een voorbeeldontwerp zien van een van de andere woongroepen. Michel reageerde enthousiast. Hij vertelde met ons mee te willen denken als we met een Plan van Eisen zouden komen. Nadat we alles op een rijtje hadden gezet, hebben we met Michel de fysieke randvoorwaarden besproken. Het faciliteren van een eigen gebouw zat er niet in, maar Michel kwam met een alternatief in de vorm van een verdieping in het Aaron-gebouw, een nog te realiseren woon-zorgcomplex in Hof van Holland, het nieuwe centrumgebied in Nijmegen-Noord.’

Tussen de mensen

Wim en de andere Majstro-initiatiefnemers, zelf allemaal woonachtig ‘aan de andere kant van de Waal’, moesten ‘even wennen’ aan het idee dat een woongroep in de stad ‘m niet zou worden. ‘Als ouders ging onze voorkeur uit naar een omgeving met de nodige reuring. Dan denk je al snel aan iets in of in de buurt van Nijmegen-centrum. De Waalsprong kenden we niet, dus reageerden we eerst wat terughoudend. Onze scepsis maakte plaats voor enthousiasme toen we hoorden dat het gebouw straks naast een winkelcentrum en vlakbij het station ligt. Bovendien is alles nieuw. We hoeven geen compromissen te sluiten of noodgedwongen keuzes te maken, omdat we een bestaand pand moeten aanpassen. Uiteindelijk draait het om onze kinderen. En die boeit het eerlijk gezegd niet waar ze wonen, als het maar tussen de mensen is.’

Aan belangstelling geen gebrek

Trots laat Wim de plattegrond van het Majstro-gedeelte in het Aaron-gebouw zien. ‘Alle bewoners hebben straks een kamer van zo’n 22 m², met een eigen terras en toegang tot de beschermde tuin. Verder komen er een centrale woonkamer-keuken van ruim 100 m², twee badkamers waarvan er één geschikt is voor rolstoelgebruikers, een washok en een schuur. Gezien de 24-uursbegeleiding op de woongroep, krijgt de slaapwacht een eigen kamer, inclusief badkamer en toilet.’

In de Majstro-woongroep is straks plaats voor tien jongvolwassenen. Wim: ‘We willen graag een divers samengestelde groep met bewoners die qua ontwikkeling en interesses enigszins verschillen, zodat ze elkaar op onderdelen wellicht kunnen helpen, samen een passend geheel vormen. Eerst zoeken we in ons eigen netwerk, waar veel enthousiasme is voor het initiatief, naar medebewoners. Verder heeft Stichting Zorgwiel, dat verantwoordelijk is voor de zorg, een wachtlijst met namen van ouders en kinderen die graag in een kleine woonvorm als de onze willen wonen. Aan belangstelling geen gebrek dus.’

Interactie in het gebouw

De start bouw van het Aaron-complex, begin februari jl., was voor Wim persoonlijk misschien wel de mooiste en belangrijkste mijlpaal in het Majstro-traject tot nu toe. ‘En het avontuur is nog lang niet afgelopen. Zo ben ik heel benieuwd naar de interactie met de buren, straks in het gebouw. Onze kinderen zien geen verschil tussen jong en oud. Zij zien vooral mensen, wat maakt dat het zomaar geweldig kan klikken. Bij een van de door ons bezochte wooninitiatieven kwamen oudere buren geregeld langs bij meervoudig beperkte jongeren om voor te lezen of samen te zingen; echt een win-win situatie. Dit is niet het eerste wat we willen bereiken, maar het zou natuurlijk wel heel mooi zijn.’

Sponsoren gezocht!

Het meeste is al geregeld, maar voor de inrichting van de gezamenlijke ruimtes zoekt Majstro nog hulp van sponsoren. Interesse? Stuur dan een mailtje naar: info@stichtingmajstro.nl. Meer informatie over Majstro vind je op: www.stichtingmajstro.nl.

Teamleider