Het is woensdag 11 september. Vanaf Nijmegen station pak ik de bus richting Gendt, waar ik heb afgesproken om eind van de ochtend langs te komen. De reisplanner 9292 vertelt mij dat ik uit moet stappen bij Halte Industrieterrein, waarna ik vervolgens nog een kleine 5 minuten zal moeten lopen om bij Loods 9 aan te komen.
Hoewel de combinatie van de woorden ‘Loods’ en ‘Industrieterrein’ mij een bepaald beeld schetst, weet ik zodra ik het terrein op loop, dat dat geen afspiegeling is van de werkelijkheid. Gelegen aan de doorgaande weg naar Gendt, ligt het grote pand van Loods 9, dat sinds 2,5 jaar op deze locatie gevestigd is. Een plek die voor meerdere bewoners van ZorgWiel de basis biedt voor een actieve en creatieve dagbesteding; Lisanne, Mandy, Dimitri, Daan, Milan, Hilde, Dide, Chiel, Hanneke, Janko en Lianne. Helaas zijn niet alle deelnemers deze dag aanwezig, maar op de muur waar iedereen zijn/haar persoonlijke planning hangt, vang ik toch een glimp op van wat iedere deelnemer zoal doet op een dag.
Bij aankomst wordt mij al snel duidelijk dat ik tijdens de koffiepauze binnen kom lopen. Achter in de grote ruimte staan twee lange tafels waar de deelnemers samen hun pauze houden. Vrijwel direct biedt Chiel mij een kopje koffie aan, waarna ik mag aanschuiven aan één van de tafels. Tussen de tafels hangt aan de muur een grote poster met daarop enkele vaste momenten die samen vorm geven aan een dagstructuur; start van de dag, het beginnen en opruimen van de werkzaamheden en pauzemomenten. De bijbehorende klokken geven de tijdstippen aan waarop iets begint en afgelopen is, waar ik uit opmaak dat het nog 10 minuten pauze is.
Als het tijd is om verder te gaan met de werkzaamheden die voor deze dag gepland staan, sluit ik aan bij de deelnemers die een plekje zoeken aan de grote vierkante tafel midden in de Loods. Nog voordat ik mijn stoel heb aangeschoven aan tafel, merk ik dat alle deelnemers alweer volledig in de werkhouding zitten. Tegenover mij zitten Chiel, Mandy en Dide en rechts naast mij zitten Lisanne en Dimitri. Ieder heeft een stapel met plastic hoezen voor zich liggen, met daarnaast een rol stickers. Alle 10.000 plastic hoezen mogen worden voorzien van een sticker, zodat uiteindelijk duidelijk is dat, zoals op de sticker beschreven staat, er een bos Flamingo Blume in verpakt is. Ondanks het grote aantal dat nog moet worden voorzien van een sticker, geeft Henny (vrijwilligster en tevens moeder van deelneemster Hanneke) aan dat er nooit sprake is van een tijdsdruk voor de deelnemers. Ook al is een opdracht tijdgebonden, zoals het inpakken van kerstpakketten, vertelt Henny dat de begeleiders er zorg voor dragen dat de deelnemers dit niet zullen merken.
Wellicht maakt dit dan ook dat Mandy even later aangeeft dat zij dit laatste, het inpakken van de kerstpakketten, misschien wel de leukste taak vond in het afgelopen jaar. De 500 ingepakte pakketten, die van allerlei presentjes moesten worden voorzien, zijn een resultaat van een lopende-band-(team)-werk. Een lange tafel werd gevormd, waarna iedereen één voor één zorg droeg voor zijn eigen onderdeel. Van het vouwen van de doos tot het gevulde pakket opstapelen; iedereen droeg zijn steentje bij. Mandy vertelt dat het die dag een grote rommel was in het pand, maar dat het wel een super leuke klus was om samen te doen.
Diversiteit in werkzaamheden genoeg, zo blijkt als Chiel mij meeneemt naar de grote kasten in de ruimte, die vol liggen met spullen om creatief bezig te zijn. Met trots laat hij enkele van zijn tekeningen zien, die hij hier heeft gemaakt. Al snel wijst hij daarna richting de laptop, waarbij hij benoemt dat hij hier morgen spelletjes op gaat doen.
Niet alleen in deze ruimte zijn de deelnemers bezig met werkzaamheden, maar ook aan de achterkant van het gebouw waar onder andere werkzaamheden met hout worden verricht en ook een hoek is voor het repareren van fietsen. Dimitri, die ook bezig is met het productiewerk aan tafel, vertelt dat hij vanmorgen namelijk in dit gedeelte van het gebouw een kist heeft gemonteerd die hij gaat gebruiken voor zijn muziek.
Naast de ruimte voor- en achter in het gebouw, is er voor het pand in de tuin ook een grote ren met kippen te vinden. Dide vertelt dat zij het erg leuk vindt om met de kippen te werken en volgens Ellen (begeleidster) is Dide dan ook altijd erg scherp of het voeren van de kippen niet vergeten wordt in de taakverdeling.
Vlak voordat de lunchpauze begint en voor sommige deelnemers de werkdag er alweer bijna op zit, vertelt Lisanne dat zij ondertussen al 5,5 jaar werkzaam is bij Loods 9. Zij is hier ooit begonnen met financiële taken, maar zo doorgerold in het meer industriële werk. Op de vraag wat zij het allerleukste vindt van het werken bij Loods 9, geeft zij aan dat ze iedere dag zichzelf mag zijn: ‘ze (begeleiding) laten mij in mijn waarde en zit ik een dag niet lekker in mijn vel? Dan is dat helemaal niet erg’.
Door onze nieuwsbrief reporter Timo
(Persoonlijk Begeleider A op woonhuis Majstro)
